از زمان تعطیل شدن مکاتب دخترانه بالاتر از صنف ششم تا هنوز، دختران از آموزش محروم و خانه نشین شده اند. این مسئله نه تنها سبب محرومیت آنان از آموزش بلکه مشکلات روحی و روانی را نیز برای شان به وجود آورده است
اکنون تعدادی از دختران محروم از تعلیم به هنرنقاشی و خطاطی رو اورده اند. درولایت بامیان نیز شماری از دختران سرگرم نقاشی هستند و از این طریق مخارج فامیل را تامین می کنند.
آنان با نگرانی از کمبود امکانات و نبود مکان مناسب برای رشد این هنر از مسوولان خواهان رسیدگی به این مشکل هستند و می گویند اگر این مشکل حل شود این هنر رشد خواهد کرد.
فاطمه بانوی که بجای قلم مشق ریاضی و کیمیا ابزارنقاشی را بدست گرفته میگوید او تا صنف هشتم درس خوانده است.
صغری نیز میگوید تا صنف نهم درس خوانده و اکنون زمینه آموزش نقاشی را برای سایر دختران فراهم می سازد و برای ده تن از دختران نقاشی و رسامی یاد می دهد.
این درحالی است که بیشتر دختران بازمانده از تعلیم و تحصیل به صنایع دستی، پرورش ماهی، زنبورداری، پروسس لبنیات رو اورده اند. خواست آنان بازگشایی مکاتب به روی دختران است
