رویدادها نیوز
مینه حبیب
سرانجام هيات مذاكره كننده امريكا و طالبان، پس از ١٨ ماه گفتگو، توافق صلح را در دوحه قطر به امضا رساندند. طبق مواد توافق صلح، امريكا ظرف ١٤ ماه نيروهايش را از افغانستان بيرون مى كند و طالبان هم پس از رهايى ٥٠٠٠ عضو شان از زندان هاى حكومت، وارد مذاكره بين الافغانى مى شوند.
با امضاى توافق صلح، تا حدى يك بحران جنگى در افغانستان به سوى مديريت روان بود كه بحران انتخاباتى سر از تنه كشيد و ادامه حل بحران جنگى را مانع شد. در ابتدا طالبان كاهش خشونت ها را پس پا زدند و خونين ترين حملات را بر نيروهاى دولتى سازمان دادند. ايالات متحده، اتحاديه اروپا، ناتو و برخى از نهادهاى سياسى داخل افغانستان اين عملكرد طالبان را به باد انتقاد گرفتند و امريكا هم از احتمال برگشت نيروهاى شان به جنگ خبر دادند و همين بود كه در يك حمله هوايى امريكايى ها در نهر سراج هلمند، طالبان تلفاتى را متقبِّل شدند.
با اين وجود، بحران جنگ به عِوَض اين كه رُخ به سوى مديريت برود تا مرز شكست به پيش رفت و نيم بند باقى ماند.
بحران انتخاباتى مراحل سعودى اش را پيمود و طرف هاى مدعى پيروزى در انتخابات شش ميزان، كميسيون هايى را جهت برگزارى مراسم تحليف تشكيل دادند و تلاش هاى نماينده امريكا براى صلح افغانستان اين هم مثمر ثمر واقع نشد و هر دو ذوات مدعى پيروزى، همان روز سوگند وفادارى خوردند كه بايد قبل از آن زندانيان رها مى شدند و مذاكره بين الافغانى آغاز مى گرديد.
تيم دولت ساز بيشتر بر بلند بودن جايگاه جمهوريت تاكيد مى ورزد و در مذاكرات صلح ميان افغانان دولت را وزن دار و داراى پله سنگين معرفى مى كند و از موضع دولت موجود حرف مى زند اما طرف مقابل آن به اشتراك طالبان در يك حكومت مشاركتى تاكيد مى ورزد.
طالبان هم بيشتر بر مذاكره با احزاب با محوريت حكومت موقت چراغ سبز نشان مى دهند كه اين خود مى تواند در تضعيف نظام و حفظ دستاوردهاى تقريباً دو دهه يى؛ نهايت لطمات و صدماتى را وارد بكند.
اما حكومت با حفظ جمهوريت و تاكيد بر حفظ و صيانت از منافع ملى و كليت نظام، در صدد مذاكره با طالبان است، اما در صورتى كه اين گروه خواب برگشت به تحولات اخير دهه نود را نبيند.
امريكايى ها كه بر حكومت تقاضاى رهايى ٥٠٠٠ زنداني طالب را نمودند، حكومت رهايى اين زندانيان را مشروط به بيرون شدن اعضاى طالبان از پاكستان و قطع فعاليت هاى تجارت مواد مخدر را عنوان كرد.
با اين وحود، هم مراسم تحليف در همين فضا برگزار گرديد و هم امريكايى ها در شكست بن بست انتخاباتى و صعود بحران انتخاباتى به مراحل بعدى مانع شده نتوانستند.
اما رهبرى حكومت در مراسم تحليف رهايى مشروط زندانيان را مطرح كرد كه طالبان در واكنش به إن گفتند كه رهايى مشروط زندانيان، جزء توافق صلح انان با امريكا نبود. حالا رهايى اين زندانيان به سرنوشت توافق صلح امريكا و طالبان هم گره خورده است. طالبان هشدار داده اند كه اگر افراد شان آزاد نشود، آن از توافق صلح با امريكا به عقب برگشت خواهند كرد.
ديده شود كه امريكا در حل مديريت اين جنگ موفق خواهد شد يا كه نه. اين بسته گى به انعطاف حكومت و طالبان، گذشت حكومت از برخى خواست هايش، دادن امتياز امريكا به طالبان و حكومت و تجويز يك نسخه موثر براى حل بحران انتخاباتى از سوى ايالات متحده، دارد و بس
سرانجام هيات مذاكره كننده امريكا و طالبان، پس از ١٨ ماه گفتگو، توافق صلح را در دوحه قطر به امضا رساندند. طبق مواد توافق صلح، امريكا ظرف ١٤ ماه نيروهايش را از افغانستان بيرون مى كند و طالبان هم پس از رهايى ٥٠٠٠ عضو شان از زندان هاى حكومت، وارد مذاكره بين الافغانى مى شوند.
با امضاى توافق صلح، تا حدى يك بحران جنگى در افغانستان به سوى مديريت روان بود كه بحران انتخاباتى سر از تنه كشيد و ادامه حل بحران جنگى را مانع شد. در ابتدا طالبان كاهش خشونت ها را پس پا زدند و خونين ترين حملات را بر نيروهاى دولتى سازمان دادند. ايالات متحده، اتحاديه اروپا، ناتو و برخى از نهادهاى سياسى داخل افغانستان اين عملكرد طالبان را به باد انتقاد گرفتند و امريكا هم از احتمال برگشت نيروهاى شان به جنگ خبر دادند و همين بود كه در يك حمله هوايى امريكايى ها در نهر سراج هلمند، طالبان تلفاتى را متقبِّل شدند.
با اين وجود، بحران جنگ به عِوَض اين كه رُخ به سوى مديريت برود تا مرز شكست به پيش رفت و نيم بند باقى ماند.
بحران انتخاباتى مراحل سعودى اش را پيمود و طرف هاى مدعى پيروزى در انتخابات شش ميزان، كميسيون هايى را جهت برگزارى مراسم تحليف تشكيل دادند و تلاش هاى نماينده امريكا براى صلح افغانستان اين هم مثمر ثمر واقع نشد و هر دو ذوات مدعى پيروزى، همان روز سوگند وفادارى خوردند كه بايد قبل از آن زندانيان رها مى شدند و مذاكره بين الافغانى آغاز مى گرديد.
تيم دولت ساز بيشتر بر بلند بودن جايگاه جمهوريت تاكيد مى ورزد و در مذاكرات صلح ميان افغانان دولت را وزن دار و داراى پله سنگين معرفى مى كند و از موضع دولت موجود حرف مى زند اما طرف مقابل آن به اشتراك طالبان در يك حكومت مشاركتى تاكيد مى ورزد.
طالبان هم بيشتر بر مذاكره با احزاب با محوريت حكومت موقت چراغ سبز نشان مى دهند كه اين خود مى تواند در تضعيف نظام و حفظ دستاوردهاى تقريباً دو دهه يى؛ نهايت لطمات و صدماتى را وارد بكند.
اما حكومت با حفظ جمهوريت و تاكيد بر حفظ و صيانت از منافع ملى و كليت نظام، در صدد مذاكره با طالبان است، اما در صورتى كه اين گروه خواب برگشت به تحولات اخير دهه نود را نبيند.
امريكايى ها كه بر حكومت تقاضاى رهايى ٥٠٠٠ زنداني طالب را نمودند، حكومت رهايى اين زندانيان را مشروط به بيرون شدن اعضاى طالبان از پاكستان و قطع فعاليت هاى تجارت مواد مخدر را عنوان كرد.
با اين وحود، هم مراسم تحليف در همين فضا برگزار گرديد و هم امريكايى ها در شكست بن بست انتخاباتى و صعود بحران انتخاباتى به مراحل بعدى مانع شده نتوانستند.
اما رهبرى حكومت در مراسم تحليف رهايى مشروط زندانيان را مطرح كرد كه طالبان در واكنش به إن گفتند كه رهايى مشروط زندانيان، جزء توافق صلح انان با امريكا نبود. حالا رهايى اين زندانيان به سرنوشت توافق صلح امريكا و طالبان هم گره خورده است. طالبان هشدار داده اند كه اگر افراد شان آزاد نشود، آن از توافق صلح با امريكا به عقب برگشت خواهند كرد.
ديده شود كه امريكا در حل مديريت اين جنگ موفق خواهد شد يا كه نه. اين بسته گى به انعطاف حكومت و طالبان، گذشت حكومت از برخى خواست هايش، دادن امتياز امريكا به طالبان و حكومت و تجويز يك نسخه موثر براى حل بحران انتخاباتى از سوى ايالات متحده، دارد و بس
